ขน การดูแลขนตามร่างกาย อาจดูเหมือนการตัดหญ้าในฤดูร้อน คุณอุทิศเวลาช่วงบ่ายให้กับงานบ้าน และสิ่งต่อไปที่คุณรู้คือ หญ้าได้พุ่ง และคุณกำลังลากเครื่องตัดหญ้าออกไปข้างนอกอีกครั้ง เมื่อจัดสวนร่างกาย มีคิ้วให้กันหนวดไว้เล็ม และจัดแต่งทรงทุกวัน ผู้ชายโดยเฉลี่ยใช้เวลามากกว่าหนึ่งเดือน ในชีวิตในการโกนเครา ผู้หญิงนั่งคร่อมขาด้วยมีดโกนเป็นเวลาหลายร้อยชั่วโมง เพื่อกำจัดขนที่ไม่พึงประสงค์หลายพันเส้นอย่างพิถีพิถัน
แม้ว่าขนที่เราเห็นภายนอกร่างกายของเรา อาจดูเหมือนเติบโตอย่างต่อเนื่อง แต่การกระทำที่แท้จริงนั้นเกิดขึ้น ใต้พื้นผิวของผิวหนังหรือผิวหนังชั้นนอกของเรา เซลล์ภายในรูขุมขนของเราจะแบ่งตัว และเพิ่มจำนวน และเมื่อช่องว่างภายในรูขุมขนเต็ม มันจะดันเซลล์เก่าออกมา หลังจากที่เซลล์เก่าเหล่านั้นแข็งตัวและหลุดออกจากรูขุมขน เพลาส่วนใหญ่ประกอบด้วยเนื้อเยื่อที่ตายแล้ว และโปรตีนที่เรียกว่าเคราติน แต่ขนตามร่างกายของมนุษย์ไม่ได้เติบโตอย่างถาวร
หากเป็นเช่นนั้น คุณอาจดูเหมือนลูกพี่ลูกน้องของอิตต์จากเรื่อง ครอบครัวอดัมส์ มากกว่า ขนแต่ละเส้นจะผ่านช่วงใช้งานและระยะพักแทน กระบวนการแบ่งเซลล์ที่เพิ่มความยาวของแกนผม คือระยะแอกทีฟ หรือแอนาเจน ระยะแอนาเจนจะดำเนินต่อไปอีกระยะหนึ่งขึ้นอยู่กับชนิดของขนตามร่างกาย จากนั้นจะช้าลงเป็นระยะพักหรือระยะเทโลเจน เนื่องจากเส้นผมของคุณประกอบด้วยสสารที่ตายแล้ว จึงหลุดร่วงในช่วงเทโลเจน ระยะเวลาการเจริญเติบโตที่แตกต่างกันเหล่านี้
อธิบายได้ว่าทำไมผมบนศีรษะของคุณ ถึงยาวกว่าผมแขนของคุณ ระยะแอนาเจนของเส้นผม ตามร่างกายของคุณมักจะอยู่เพียงไม่กี่เดือน ในขณะที่ระยะของหนังศีรษะนั้นกินเวลาไม่กี่ปี ความแตกต่างของระยะการเจริญเติบโต ขนาดรูขุมขน และความหนาแน่นของเส้นขนยังกำหนดประเภทต่างๆ ของเส้นผมในร่างกายมนุษย์ ในครรภ์ ทารกในครรภ์จะมีขนเล็กๆ ที่เรียกว่าขนอ่อน ปกคลุมอยู่หลังคลอดไม่นาน ทารกจะเติบโตเป็นเส้นขน หรือเส้นขนละเอียดที่ไม่มีเม็ดสีทั่วร่างกาย
เมื่อเข้าสู่วัยแรกรุ่น ขนของหนังสัตว์จะหลีกทางให้ขนส่วนปลายที่หยาบขึ้นในบริเวณต่างๆ เช่น ใต้วงแขนและอวัยวะเพศ เส้นผมที่ยาวและหนาขึ้นบนหนังศีรษะ ขนคิ้ว และขนตาของคุณก็สุดขั้วเช่นกัน นับตามประเภทขนตามร่างกายของคนทั่วไป และเพิ่มได้ประมาณ 5 ล้านเส้น ชีวิตจะไม่ง่ายขึ้นถ้าคุณเปลือยเปล่าทุกที่ รูปแบบขนในร่างกายมนุษย์ ทำไมมนุษย์ถึงหัวล้าน เมื่อเทียบกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วย นมส่วนใหญ่แล้ว มนุษย์ค่อนข้างหัวล้าน
แน่นอนว่าเราเป็นไพรเมตที่ไม่มีขนมากที่สุด สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดอื่นเพียงไม่กี่ชนิดเท่านั้น ที่มีขนตามร่างกายปกคลุมประปราย ซึ่งรวมถึงช้างและแรด เนื่องจากช้างและแรดใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในน้ำ เพื่อให้ร่างกายเย็น การมีขนเพียงเล็กน้อยจึงเหมาะสม ในทางกลับกัน พวกมันมีผิวหนังที่หนาขึ้นเพื่อป้องกันความร้อน ไม่ให้เล็ดลอดออกจากร่างกาย วางชายคนหนึ่งไว้ข้างๆลิงชิมแปนซี ซึ่งเป็นญาติทางพันธุกรรมที่ใกล้เคียงที่สุดของเรา และร่างกายของชายคนนั้น
จะดูเปิดเผยมากขึ้น แต่แทนที่จะมีขนน้อยลง ปัจจัยที่แตกต่างคือขนาดของขน ในความเป็นจริงแล้ว มนุษย์มีความหนาแน่นของรูขุม ขน ทั่วร่างกายพอๆ กับไพรเมตอื่นๆ ทั้ง 2 สายพันธุ์ ยังมีส่วนต่างๆของร่างกายที่ไม่มีขนเหมือนกัน ริมฝีปาก ฝ่ามือ และฝ่าเท้า กระนั้นขนของคนก็บางกว่า และสั้นกว่าขนของชิมแปนซี แล้วทำไมระหว่างวิวัฒนาการของมนุษย์ มนุษย์จึงผลัดขนไพรเมตที่หนาขึ้น เมื่อถึงจุดหนึ่ง ผมหนาต้องกลายเป็นภาระมากกว่าทรัพย์สิน
โดยที่นักวิทยาศาสตร์ได้หาคำตอบ ที่เป็นไปได้จำนวนหนึ่งว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร ทฤษฎีหนึ่งเสนอว่ามนุษย์ในยุคแรกเริ่มเป็นลิงที่อาศัยอยู่ในน้ำ และขนน้อยก็เหมาะกับสภาพแวดล้อมที่มีน้ำมากกว่า อีกคนหนึ่งอธิบายว่ามันเป็นการปรับตัวเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของปรสิตเนื่องจากพวกมันเจริญเติบโตได้ดีในขนที่หนาขึ้น คนอื่นๆ ชี้ไปที่เหตุการณ์สำคัญของสองเท้าที่เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 2 ล้านปีก่อน โดยการยืนตัวตรงแทนที่จะยืนสี่ขา
มนุษย์ให้ร่างกายเพียง 1 ใน 3 สัมผัส กับแสงแดดโดยตรง ด้วยท่าทางนั้น การคลุมด้วยขนสัตว์ทั้งตัว ก็ไม่จำเป็นสำหรับการปกป้องจากแสงแดด ไม่ว่าตัวกระตุ้นของวิวัฒนาการคืออะไร ผลรวมของการดัดแปลงเหล่านั้นทำให้มนุษย์มีขนตามร่างกายประปราย ศีรษะ ใต้วงแขน และอวัยวะเพศของเรามีแผ่นแปะที่หนากว่า ในขณะที่บริเวณต่างๆ เช่น แผ่นหลังโดยทั่วไปจะมีแผ่นปิดบางๆ แม้ว่าในตอนแรกอาจดูเหมือนเป็นแบบสุ่ม แต่ก็มีวิธีการสำหรับความบ้าคลั่งนี้
ความผิดปกติของขนตามร่างกาย หากคุณรู้สึกเบื่อที่จะต้อง โกนเป็นประจำ ให้พิจารณาว่าคุณต้องดูแลรักษามากเพียงใด หากคุณมีภาวะไขมันเกิน หรือที่เรียกว่ากลุ่มอาการมนุษย์หมาป่า โรคไฮเปอร์ไตรโคซิสมีลักษณะพิเศษคือมีขนตามร่างกายมากเกินไปในบริเวณที่ผิดปกติ ผู้หญิงยังสามารถพัฒนาภาวะขนดกหรือขนตามร่างกาย ในที่ที่ผู้ชายมักจะขึ้นได้ ตัวอย่างเช่น ผู้หญิงที่มีขนดกอาจไว้หนวดเคราหรือขนหน้าอก
อาจจะเกิดภาวะนี้มักเกิดจากการที่ผู้หญิง มีฮอร์โมนเพศชายในปริมาณที่ผิดปกติ หน้าที่ของขนตามร่างกาย ลองจินตนาการถึงการสวมเสื้อพาร์กากกลางแจ้งในวันที่แดดจ้าในเดือนกรกฎาคม เมื่อคุณเดินไปรอบๆ ร่างกายของคุณจะร้อนขึ้นอย่างรวดเร็ว คุณรู้สึกอึดอัดและเริ่มเหงื่อออก หลังจากเดือดภายในเสื้อโค้ต 30 นาที คุณเปิดเครื่องรูดซิปออกและสัมผัสได้ถึงอากาศเย็นภายนอกที่พัดผ่านผิวหนังของคุณ ถ้ามนุษย์มีขนหนาเหมือนลิงชิมแปนซีมัน
คงจะรู้สึกเหมือนติดอยู่ในเสื้อคลุมถาวร โดยเฉพาะเมื่อปรอทเพิ่มสูงขึ้น สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมีกลไกภายในที่เรียกว่าการควบคุมอุณหภูมิที่ทำให้สมองสามารถปรับอุณหภูมิภายในร่างกายได้ แต่ช่วงนั้นก็มีขีดจำกัด และสำหรับมนุษย์ ช่วงนั้นจะจำกัดมากกว่าที่ปลายด้านที่อุ่นกว่า หากอุณหภูมิภายในของคุณเพิ่มขึ้นมากกว่าหนึ่งโหลหรือมากกว่านั้น คุณอาจตายได้ เพื่อไม่ให้ร่างกายร้อนเกินไป คุณต้องขับเหงื่อ แต่เพื่อให้เหงื่อได้ทำงานและทำให้คุณเย็นลงผ่านการระเหย
จะต้องไม่มีขนหนาๆ จำนวนมากมาขวางทาง ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่มีขนประมาณ 5 ล้านเส้นทั่วร่างกาย นั่นเป็นจำนวนที่สูงชัน แต่โครงสร้างที่สั้นและละเอียดของเส้นผม ช่วยให้เราตอบสนองต่อการระบายความร้อนด้วยเหงื่อได้ดี ความสามารถในการทนความร้อนนั้น ทำให้มนุษย์สามารถอพยพเมื่อประมาณ 1.7 ล้านปีที่แล้ว มนุษย์มีปอยผมจำนวนมากไว้บนศีรษะเพื่อป้องกัน สิ่งนี้สมเหตุสมผลเนื่องจากศีรษะเป็นส่วนหลักส่วนหนึ่งในร่างกายของคุณที่โดนแสงแดดเป็นประจำ
นั่นหมายความว่ามีความร้อน และรังสีจำนวนมากที่มาถึงโดยตรง เมื่อเดินทางลงมาจากศีรษะถึงใบหน้า คุณจะพบกับความแตกต่างที่สำคัญประการแรกในการคลุมผมระหว่างเพศ ผู้ชายมีขนบนใบหน้าและขน หน้าอกที่หนาขึ้น เนื่องจากฮอร์โมนในร่างกายที่เรียกว่าแอนโดเจน ต้นตอของความเหลื่อมล้ำทางเพศนี้เกี่ยวข้องกับการคัดเลือกโดยธรรมชาติ เมื่อมนุษย์วิวัฒนาการขึ้น ปริมาณขนในร่างกายมนุษย์โดยรวมก็ลดลง เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้น มนุษย์ที่มีขนตามร่างกายน้อย
อาจมีความสามารถในการอยู่รอดมากขึ้น ซึ่งทำให้มันเป็นลักษณะที่พึงปรารถนา ผู้ชายมีอำนาจในการเลือกคู่ครองมากกว่าผู้หญิง ซึ่งอาจส่งผลให้ผู้หญิงไม่มีขนมากขึ้น เมื่อพูดถึงการผสมพันธุ์ ขนตามร่างกายก็มีบทบาทในการดึงดูดทางเพศเช่นกัน ในระดับผิวเผิน บางคนอาจชอบคู่ที่ไว้ผมยาว สั้น หรือหยิก ในทางชีววิทยา บริเวณที่มีขนหนาขึ้นบริเวณใต้วงแขนและอวัยวะเพศของมนุษย์น่าจะเกี่ยวข้องกับการเลือกเพศ ทั้ง 2 บริเวณนี้
เป็นที่ตั้งของอวัยวะที่ปล่อยกลิ่นที่เรียกว่าต่อมอะโพไครน์ สารเคมีที่มีกลิ่นที่ต่อมต่างๆ ปล่อยออกมานั้นมีลักษณะเฉพาะสำหรับทุกคน และอาจช่วยดึงดูดเพศตรงข้ามได้ เช่นเดียวกับฟีโรโมนในสัตว์อื่นๆ ขนในบริเวณเหล่านั้นดักจับและขยายกลิ่นเหล่านั้น เช่น ลำโพงที่ขยายเสียงไซเรนเคมีในร่างกายของคุณ แต่ถ้าสารเคมีเหล่านั้นไม่เพียงพอที่จะดึงดูดน้ำผึ้ง บางทีคุณอาจสร้างความประทับใจให้ดวงตาของคุณด้วยการตัดผม ทำสี ดัดผม หรือหนีบผมใหม่ เมื่อพูดถึงขนตามร่างกายที่วิวัฒนาการทิ้งไว้ เรามีมีดโกน ครีมกำจัดขน และอิเล็กโทรลิซิสเพื่อกำจัดหนวดที่ไม่ต้องการให้น้อย หรือมากเท่าที่เราต้องการ
บทความที่น่าสนใจ : เล็บ วิธีดูแลเล็บให้อยู่กับเรานานๆด้วย 8 เคล็ดลับชีวิต
